"Last Night on Earth" jest trochę melancholijna, ale przede wszystkim kiełkuje z niej nadzieja na inną, lepszą przyszłość. "Będzie dobrze!" mówią mi te piosenki, czemu mam im nie wierzyć, szczególnie jeśli wyśpiewuje je taki elegancki wokal (yhm, tak, elegancki).
Warto wspomnieć w jakim czasie Charlie Fink wraz ze swoimi kolegami tworzył te utwory. Na drugiej płycie Charlie godził się z rozstaniem z Laurą Marling, na tej płycie Charlie wydaje się nie tylko pogodzony z losem, ale pełen nadziei na lepsze jutro.
Na "Last Night on Earth" panowie oddalili się od swoich folkujących korzeni, teraz są bardziej popowi, a piosenki rozwijają się w małe historie. Charlie po raz pierwszy pisze w trzeciej osobie, jednak nie da się nie zauważyć, że jego emocje grają tu dużą rolę. L.I.F.E.G.O.E.S.O.N ma zaraźliwy refren i już po jednym przesłuchaniu gra w głowie, zresztą na całej płycie nie brakuje dobrych refrenów i chwytliwych melodii.
Jednak album nie jest wesołą laurką dla życia, owszem jest tu wiara w lepsze życie, ale do pełni szczęścia trochę brakuje. Są też bardziej ponure momenty jak w powolnej "Wild Thing", pięknie rozwija się "Old Joy" z rysą gospel, świetne zakończenie dobrej płyty.
Dobrym podsumowaniem dla atmosfery "Last Night on Earth" jest "Waiting for My Chance to Come" smutne życzenie o to, żeby doczekać się swojej szansy na szczęście. Miejmy nadzieję, że Charlie i my wszyscy doczekamy się takiej szansy.
Jak ja uwielbiam tego bloga, naprawdę! masz bardzo podobny gust muzyczny do mojego dlatego cokolwiek o jakiej płycie nie napiszesz to muszę ją przesłuchać. Tak też było z Noah and the Whale. Co prawda słyszałam już o owym zespole i nawet przesłuchałam pierwszą płytę, która niestety nie przypadła mi o gustu w przeciwieństwie do "Last night on earth", która jest mega. Chociaż i tak nie przebije drugiej płyty Bon Iver, której słucham teraz obsesyjnie. No ale mam taki moment w życiu, że jego piosenki docierają do mojego serduszka :D..chociaż Noah and the whale jest dobrą odskocznią od smętów Justin'a Veron'a ;)
OdpowiedzUsuńDziękuję za miłe słowa! :) Myślę, że ta płyta jest dojrzalsza niż pierwsza, chociaż pierwsza jest urocza ;) Bon Iver lubię, ale znam go na wyrywki. Muszę przyznać, że nigdy nie posłuchałam jego płyty "porządnie", muszę w końcu usiąść spokojnie i lepiej poznać jego twórczość. Zrobię to jak tylko znajdę czas :)
OdpowiedzUsuńRomen a powiedz ty nierozsądna dziewczyno mi. Wiesz co jamendo?
OdpowiedzUsuńHe? ;-)
Pozdrawiam, 3pil.
Jamendo RULEZ.
Jeszcze jedno - to co poleciłaś, jest niczego sobie. Nawet trafiłaś bo to jest dość melancholijne. Tam jest taka piosenka Fox Confessor Brings The Flood to jest ten moment jak właśnie zaczynasz pić, i wiesz że się upijesz. Że wiesz, że życie jest pojebane i jest źle ale myślisz sobie - pieprzyć to co mam to mam, Pan jest moim pasterzem, nie brak mi niczego.
OdpowiedzUsuńNo teraz, bardziej na temat co młoda? ;-)
___
3pil