Co takiego ma Hatifnats, że wzbudził we mnie aż takie emocje? Według mnie to magiczne "coś" - szczerość, gęsty, mglisty klimat i piękny wokal.
Na ich debiutanckim albumie znalazło się oczywiście miejsce na ich już wcześniej ukazane publiczności piosenki "Horses From Shellville", "Mathematix", "World 2" i "Waking In The Dark". Każdy kto czekał na tę płytę zna te kawałki na pamięć, więc pierwsze przesłuchanie wersji płytowych może być niemałym zaskoczeniem. Piosenki, chociaż nadal mamy do czynienia z hałaśliwymi gitarami, zostały wyczyszczone i wygładzone, zresztą tak brzmi cała płyta - aż czasem prosi się, żeby gdzieś zabrzmiała ostrzejsza gitara lub mocniejsza perkusja.
Cały album ma oniryczny posmak. Do tych smutnych piosenek świetnie pasuje szara okładka ociekająca melancholią i nie pozostawiająca nas w niepewności co do tego, na co natkniemy się w środku.
Gwoździem programu jest głos wokalisty - Michała Pydo. Taki wokal nie zdarza się często - przeszywający, wysoki głos to wymarzone narzędzie do odmalowywania niełatwych emocji. Coś w sam raz na zimne noce i ponure poranki.
Wsłuchuję się w przedostatni na płycie utwór - "Hypoxia" i nie mogę powstrzymać się od zachwytów. Jeśli chcecie usłyszeć jeden z najpiękniejszych głosów na polskiej scenie muzycznej i macie trochę czasu, żeby zanurzyć się w zacieniony, neurotyczny świat, nie zastanawiajcie się - ruszcie do sklepu kupić tę płytę.
Poznaj i pokochaj
